De leider in jou begint met thuiskomen in jezelf
Over familiesystemen, oude pijn en de moed om te helen – in je leven en je leiderschap ❤️🩹
leestijd circa 3min.
We worden allemaal geboren in een systeem. Geen enkel mens komt uit het niets. Je bent kind van ouders, kleinkind van grootouders, onderdeel van een lijn die verder teruggaat dan jij kunt overzien. En in elk familiesysteem zijn onzichtbare draden aan het werk: patronen, overtuigingen, loyaliteiten – overgenomen lasten die je dragen en tegelijk beperken.
Veel van wat je nu tegenkomt in je werk, je relaties of je leiderschap, vindt daar zijn oorsprong.
Misschien herken je het…
Je blijft maar geven, zorgt voor iedereen, houdt alle ballen in de lucht. Of je trekt je juist terug. Je twijfelt, stelt uit, hoopt dat iemand jou ziet. Misschien houd je de boel ogenschijnlijk onder controle, maar vanbinnen voel je een leegte. Je bent ooit op een plek gaan staan die niet de jouwe is.
Veel leiders zijn al jong van hun kindplek weggegaan. Ze moesten zorgen voor hun ouders, of leerden op hun ouders neer te kijken – omdat dat veiliger voelde. Die vroege rol van ‘de sterke’, ‘de redder’, ‘de alleskunner’ nemen ze later als vanzelf mee in hun leiderschap. Jong geleerd, oud gedaan.
Maar het heeft een prijs, je door deze overleef mechanismen te laten leiden…**.
**Meer lezen over deze overleefmechanismen, lees dan ook dit blog: ‘a trigger gets bigger’.
Zoals een mannelijke client in een van mijn sessies. Zijn moeder? “De beste die je je kunt wensen!” Zijn vader? “Een afwezige eikel!”
Hij heeft geleerd loyaal te zijn aan zijn moeder. Zorgen voor haar. Zelfstandig zijn.
En die dynamiek herhaalt zich, onbewust, in zijn werk. Hij praat neerbuigend over zijn leidinggevende (die leiders zijn afwezige eikels natuurlijk) en pampert zijn team (zijn moeders). Hij mist ruggensteun van boven, en verliest daardoor richting naar beneden.
Veel leiders halen erkenning bij hun team, in plaats van bij hun leidinggevende of het MT. Ze worden zachte heelmeesters – of juist hard en ongenaakbaar.
Ze vergeten: leiderschap vraagt niet om ‘sterk’ of ‘krachtig’ zijn, maar om ‘emotioneel volwassen zijn’. Niet om boven de ander te staan, maar op je eigen plek.
Voor leiderschap komt lidmaatschap.
Eerst goed kind kunnen zijn. Leren ontvangen. Je plek innemen. Niet om iets te bewijzen, maar omdat het jou toekomt. Omdat je bestaansrecht hebt.
En ja, dat is pijnlijk. Want dan kom je ook de oude hunkering tegen – het kind in jou dat iets niet kreeg. De moeder die het te zwaar had. De vader die er niet was. De erkenning die uitbleef.
Heling begint bij waarheid.
De waarheid dat zij je niet konden geven wat je nodig had. Geen schuld, wel realiteit.
Tijdens een sessie of in een workshop zet ik die onbewuste dynamieken op tafel. We werken met opstellingen, vloerankers, verhalen. Geen toneelstuk. Geen zweverigheid. Wel waarheid, bedding, inzicht.
Je gaat herkennen wat je bent gaan dragen. Wat je bent gaan beschermen. Wat niet van jou is, maar nog steeds jouw leven leidt.
En dan… komt de ruimte.
Ruimte om te rouwen. Om je eigen pijn te (h)erkennen. Om verantwoordelijkheid te nemen voor jouw volwassen leven.
Bewust leiding geven aan je leven heeft niets te maken met aardig of krachtig gevonden willen worden.
Het is leven in overeenstemming met de realiteit.
Zonder innerlijke strijd, zonder rol, zonder masker.
Wat daaruit voortvloeit is natuurlijk, ongedwongen en echt.
Maar dat betekent niet dat je past binnen het plaatje van ‘aardig’ of ‘krachtig’.
Wel dat je trouw bent aan wat voor jou klopt.
Dat jij authentiek en aanwezig op komt dagen in de dingen die ertoe doen.
Bewustzijn, emotionele volwassenheid, wakker zijn – dat is geen gedrag, maar een houding.
Het is de afwezigheid van verzet.
Een basishouding van acceptatie.
Het vermogen om ‘ja’ te zeggen tegen wat je tegenkomt – in jezelf en in het leven.
En van daaruit…
Ben je vrijer om te kiezen.
Hoe je wilt reageren. Hoe je wilt leiden. Hoe je aanwezig wilt zijn.
Stel je eens voor…
Je hoeft niet langer te wachten tot iemand anders jou ziet.
Jij kunt jezelf geven waar je ooit zo naar verlangde.
Dat is waar leiderschap begint.
Niet in controle. Maar in contact.
Niet in macht. Maar in moed.
Niet in overleven. Maar in thuiskomen.
Je bent welkom.
Voor een sessie. Een opstelling. Een ontmoeting met jezelf.
Tafelopstellingen zijn één van mijn coachinginstrumenten, die ik inzet in individuele coaching binnen het traject ‘De Leider in Jou.’
Geprikkeld door deze tekst en benieuwd naar meer?
Boek een afspraak, of neem contact op voor een kennismaking.